Odkryjemy naszą prawdziwą tożsamość, kochając i akceptując siebie.

Nasza samoocena znacznie się poprawi, gdyż zaaprobujemy siebie w życiu codziennym.

Opuści nas strach przed ludźmi mającymi nad nami władzę lub przewagę, a także potrzeba „przypodobywania się” innym.

Wzrośnie w nas zdolność do dzielenia intymności.

Gdy przezwyciężymy w sobie problem opuszczenia w dzieciństwie, stopniowo odzyskamy siłę ducha i charakteru, a równocześnie staniemy się bardziej tolerancyjni wobec ludzkich słabości.

Uzyskamy poczucie stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa.

Nauczymy się radości życia i zabawy.

Będziemy wybierać i kochać ludzi, którzy potrafią kochać i być odpowiedzialnymi.

Będzie nam łatwiej ustanawiać dla siebie zdrowe granice.

Opuści nas obawa przed porażką i sukcesem, gdyż zaczniemy intuicyjnie dokonywać zdrowych wyborów.

Z pomocą naszej grupy DDA, stopniowo uwolnimy się od naszych dysfunkcyjnych zachowań.

Stopniowo, z pomocą naszej Siły Wyższej nauczymy się oczekiwania wszystkiego tego co najlepsze, jak również otrzymywania tego.

1. Odpowiadam za swoje życie i za to co zamierzam osiągnąć.

2. Codziennie wsłuchuję się w siebie i mocą własnego ducha wierzę, że Siła Większa od nas samych wie lepiej ode mnie, co jest dla mnie najlepsze.

3. Wykorzystuję wszelkie możliwe pomoce, narzędzia i sposoby wsparcia, nie popadając jednak w zależność od kogoś lub czegoś, co ograniczałoby moją odpowiedzialność za siebie.

4. Dbam i troszczę się o to dziecko, którym kiedyś byłem i które we mnie na zawsze żyje; teraz jako dorosła osoba zapewniam je stale o tym, że nigdy nie przestanę go chronić i kochać.

5. Wyznaje prawdę o rzeczach, które mi się przydarzyły i które przeżyłem (czasem przyznając się tylko przed sobą), a następnie pozwalam im odejść z moich myśli.

6. Przestaję posługiwać się obwinianiem jak kamizelką ratunkową i świadomie podejmuję decyzję, aby wybaczyć tym, którzy mnie skrzywdzili, łącznie ze mną samym – po to, bym mógł zrobić krok naprzód, wolny od ciężaru oskarżeń i cierpienia.

7. Odrzucam etykietki, spod których nie widać mojej prawdziwej tożsamości. Zamiast tego określam siebie jako człowieka, który rozwija się, jest przepełniony miłością i wciąż zmienia się na lepsze w miarę dojrzewania i gojenia się ran.

8. Pracuję nad tym, aby zawsze zmieniać myślenie negatywne na pozytywne – we wszystkich dziedzinach mego życia.

9. Za każdym razem gdy spoglądam w lustro, powtarzam sobie: „Kocham cię”, a jeśli nie mogę, wtedy mówię: „Chcę cię kochać”.

10. Często pozwalam wyjść na zewnątrz i bawić się temu „dziecku we mnie”, które jest coraz mniej obolałe i coraz bardziej radosne.